Η μειωμένη δραστηριότητα του εμβρύου είναι δυνατό να υποδηλώνει ότι το έμβρυο βρίσκεται σε κίνδυνο. Ως εκ τούτου, πολυάριθμες ιατρικές μελέτες έχουν ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα [1-3]. Αντίθετα, η αυξημένη κινητικότητα του εμβρύου ακόμα και για παρατεταμένη χρονική περίοδο, δεν έχει διαπιστωθεί να συνδέεται με πρόβλημα στο μωρό ή την κύηση.

Η δραστηριότητα του εμβρύου, συχνά γίνεται αισθητή από τη μέλλουσα μητέρα στις 31-39 εβδομάδες της κύησης [4]. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει ορισμός των παθολογικών εμβρυϊκών κινήσεων που να έχει μεγαλύτερη αξία από τη μητρική υποκειμενική αντίληψη, στην ανίχνευση της εμβρυϊκής δυσχέρειας ή του ενδομήτριου εμβρυϊκού θανάτου [5].

Σε πρόσφατη μελέτη με 931 κυήσεις, όπου μελετήθηκαν τα διαγράμματα κίνησης εμβρύου, η  υπερκινητικότητα ορίστηκε στατιστικά στις 40 ή περισσότερες κινήσεις που έγιναν αντιληπτές από τη μητέρα μέσα σε διάστημα μίας ώρας, τουλάχιστον 14 ημέρες πριν τον τοκετό [6]. Στη μελέτη αυτή, υπερδραστηριότητα σημειώθηκε σε 47 από τα 931 έμβρυα (5%), όλα εκ των οποίων  είχαν καλή έκβαση μετά τον τοκετό. Η παρακολούθησή τους, μέχρι την ηλικία των 18 μηνών από τη γέννηση δεν έδειξε κάποιο ασυνήθιστο μοτίβο σωματικής ή νοητικής ανάπτυξης [6]. Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα και από άλλες μελέτες, μολονότι λίγες είναι οι σχετικές αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία [7,8].

Υπάρχουν αναφορές ότι η αυξημένη κινητικότητα του εμβρύου, σχετίζεται με το αυξημένο σωματικό βάρος του εμβρύου για συγκεκριμένη ηλικία κύησης (LGA – Large for Gestational Age), εντούτοις δεν έχει δειχθεί ότι επηρεάζει την πρόγνωση [5]. Παράλληλα, επειδή το αυξημένο βάρος του εμβρύου (LGA) συνηθέστερα οφείλεται  σε σακχαρώδη διαβήτη της κύησης, η διάγνωση του οποίου τίθεται με άλλους πιο ευαίσθητους δείκτες (υπερηχογραφικό έλεγχο, εξετάσεις αίματος ή ούρων), η κινητικότητα του εμβρύου δεν έχει κάποια κλινική σημασία.

Συμπερασματικά, παρ’ όλο που τα αίτια της αυξημένης δραστηριότητας του εμβρύου παραμένουν άγνωστα, το εύρημα αυτό δεν αποτελεί ανησυχητικό προγνωστικό σημείο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Warrander LK, Batra G, Bernatavicius G, et al. Maternal perception of reduced fetal movements is associated with altered placental structure and function. PLoS One. 2012;7(4):e34851.
2. McCarthy CM, Meaney S, O’Donoghue K. Perinatal outcomes of reduced fetal movements: a cohort study. BMC Pregnancy Childbirth. 2016;16(1):169. Published 2016 Jul 19.
3. Warland J, O’Brien LM, Heazell AE, Mitchell EA; STARS Consortium. An international internet survey of the experiences of 1,714 mothers with a late stillbirth: the STARS cohort study. BMC Pregnancy Childbirth. 2015;15:172. Published 2015 Aug 15.
4. Huang C, Han W, Fan Y. Correlation study between increased fetal movement during the third trimester and neonatal outcome. BMC Pregnancy Childbirth. 2019;19(1):467.
5. Heazell AE, Frøen JF. Methods of fetal movement counting and the detection of fetal compromise. J Obstet Gynaecol. 2008;28(2):147-154. doi:10.1080/01443610801912618
6. Rayburn WF, Rayburn PR, Gabel LL. Excessive fetal activity: another worrisome sign?. South Med J. 1983;76(2):163-165. doi:10.1097/00007611-198302000-00005
7. Heazell AEP, Stacey T, O’Brien LM, Mitchell EA, Warland J. Excessive fetal movements are a sign of fetal compromise which merits further examination. Med Hypotheses. 2018;111:19-23.
8. Lempereur M, Schaal JP, Nirhy-Lanto AR, Colette C. [Significance of periods of fetal hyperactivity and hypoactivity at the end of pregnancy as demonstrated by tococinon. New series] Revue Francaise de Gynecologie et D’obstetrique. 1987 Jun;82(6):423-426.

Για περισσότερες πληροφορίες, ή για να μας υποβάλλετε τα ερωτήματα σας  γράψτε στο e-mail:  infobgyn@gmail.com